Dla uczulonych na pieczenie

Coś dla tych, którzy włączając piekarnik dostają wysypki i twierdzą, że każde ciasto wychodzi im z zakalcem. Tu nie ma pieczenia, nie ma zakalców, nie ma wymówek. Przepis znalazłam na Polska Gotuje. Wykorzystałam jednak sprawdzoną masę karpatkową z przepisu Mamy Ewy, o której pisałam już w ptysiowym wątku. 

Składniki:

• 500ml mleka
• 1 szklanka cukru
• cukier waniliowy - najlepiej taki z prawdziwą wanilią
• 2 żółtka 
• 3,5 łyżki mąki
• 1 czubata łyżka mąki ziemniaczanej
• 1 kostka masła bądź margaryny
• 300-350g herbatników maślanych typu Pettit Beurre  
• 200g wiórków kokosowych

Wykonanie:

Robię masę karpatkową, czyli z pół litra chłodnego mleka odlewam 3/4 szklanki. Pozostałe mleko gotuję z cukrami - zwykłym i waniliowym. Chłodne mleko mieszam z żółtkami i mąkami - ziemniaczaną i pszenną. Dodaję mieszaninę mleczno-mączno-żółtkową do gotującego się mleka i gotuję jeszcze przez chwilę, aż masa zgęstnieje. Ma wyjść po prostu budyń. Gdy wystygnie ucieram margarynę/masło i dodaję do niego porcjami masę budyniową. Miksuję do uzyskania gładkiej masy, bez grudek. Gdy masa jest już gładka dodaję do niej wiórki kokosowe, odsypując najpierw 1/2 szklanki do dekoracji. Mieszam masę, aż wszystkie składniki się połączą. 

W blasze (25x30, ja robiłam w 2 mniejszych) układam warstwę ciastek, na to wylewam warstwę masy, znów ciastka, znów masa... i tak do wyczerpania. Mi wyszło w jednym 4 w drugim 3 warstwy. Zakończyłam masą i posypałam ją warstwą wiórków. Ciacho spędziło noc w lodówce, żeby herbatniki zmiękły od masy. Na drugi dzień było do jedzenia. 

Jedno ciacho grało rolę tortu urodzinowego Ani, a drugie obiektu pożądania męża Trzaski.